Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Σακούλα Νάυλον *

Την κουβαλούσε απ'το πρωί μαζί του. Βαριά, ασήκωτη. Σε μία νάυλον σακούλα τυλιγμένη κι αυτή μέσα σε δεύτερη σακούλα, από φόβο μη σκιστεί και ακουμπήσει χώμα. Την κράταγε όσο έπλενε το πρόσωπό του, όσο έπινε δυο γουλιές καφέ, όσο έβαζε τα παπούτσια του και πάντα με τόσο επιδέξιο τρόπο, όπως θα έκανε ο καθένας που ένα τέτοιο βάρος επωμίστηκε για χρόνια της ζωής του.

Στο λεωφορείο την έβαλε στα πόδια του, προσεκτικά κρατώντας τη μη και πέσει στο λερωμένο από τις πατημασιές των άλλων δάπεδο. Επέμενε να καθίσει, μάλωσε σχεδόν για ένα κάθισμα. Προφασίστηκε πόνους στη μέση. Την προηγούμενη είχε σκεφτεί να πει πώς κτύπησε στο γόνατο, πώς ζαλίστηκε στον δρόμο και πρέπει οπωσδήποτε κάπου να κάτσει ή πως του επιτέθηκαν αλλοδαποί λίγο προτού ανέβει να τον κλέψουν, πως...πως...πως...αναρίθμητες δικαιολογίες για κάθε μια διαδρομή του. Κι όσο ο οδηγός έπαιρνε στροφές και το όχημα τρανταζόταν , τόσο φοβόταν μην πέσει η σακούλα απ'την ποδιά του και όλο φώναζε στον οδηγό πως τάχα ανακατεύεται και πως ταχύτητα θα έπρεπε να κόψει.

Στη δουλειά του , την ακουμπούσε πάνω στο γραφείο του. Δίπλα στα στυλό, στον μονίμως αναμμένο υπολογιστή και τα ατακτοποίητα χαρτιά. Οι συνάδελφοι του έπαψαν να του δίνουν σημασία. Ηξεραν ότι για να τον πλησιάσουν θα έπρεπε να περάσουν πρώτα απ'αυτήν. Τον άφηναν λοιπόν στην ησυχία του κι αυτός εκείνους. Πού και πού μόνο παραμόνευαν , μήπως ξεχνούσε να την πάρει μαζί του στο διάλειμμα για φαγητό ή τουαλέτα. Όσο κι αν περίμεναν όμως, ποτέ δεν έτυχε τέτοια περίπτωση. Η τσάντα ήταν πάντα περασμένη από το χέρι του. Στα ψώνια, στο σούπερ μάρκετ, στο μπαρ, στο περίπτερο, ακόμα και στο κρεβάτι όταν ξάπλωνε.

Αρχικά την άφηνε δίπλα του να ξαποστάσει, τυλιγμένη όπως ήταν στη διπλή της τη σακούλα. Κι αφού η ώρα πέρναγε, την έγδυνε και χάμω την ακουμπούσε, στο πάτωμα. Μια πέτρα μεγάλη, γκρίζα, δίχως κάτι να την ξεχωρίζει από χιλιάδες άλλες . Αγέλαστος πέτρα όπως λένε. Αγέλαστος δίχως ίχνος ρυτίδας έκφρασης. Το μόνο πάνω της σημάδι, ήταν εκ γενετής το όνομά του χαραγμένο.

*όπως δημοσιεύτηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2012, στην τεθλασμένη ψηφιακή βιβλιοθήκη 

τα ανήσυχα βράδια (14) *

...είναι και τα τελευταία. αύριο κιόλας ξαναβαφτίζονται. 
κι αυτό από μόνο του είναι αρκετό.
κι ας μοιάζει ίδια, αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα.
η σιγουριά πεθαίνει πάντα τελευταία.


το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά / Σάββατο 05/01
sUrE aBoUt noW / CliParTRadIo.gr / 18.00 - 20.00

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

τα ανήσυχα βράδια (13) *

* Christmas edition

και πώς να μην είναι ανήσυχα, αφού οι δρόμοι φωταγωγήθηκαν, τα μαγαζιά στολίστηκαν και όλοι εμείς αναρωτιόμαστε τι σημαίνουν χριστούγεννα με άδειες τσέπες και μίζερες προοπτικές. η ελπίδα μας όμως συνεχώς αναγεννάται και μαζί της τραγουδάμε εορταστικά όπως τα παρακάτω : 

The Muppet Show theme / Nightmare before Christmas -  What's this / Rosemary Clooney - Come on A my house / Luis Armstrong - Zat you, Santa Claus ? / Φοίβος Δεληβοριάς - Χριστούγεννα / Mika - Stardust / Porcelain Raft - Unless you speak From your heart / Alanis Morissette - Thank you / Queen - Thank god it's Christmas / Billie Holiday - God bless the child / Amy Wineouse - I saw mommy kissing Santa Claus / Angus & Julia Stone - You're the one that i love / Noah & the Whale - Give a little love / Διονύσης Σαββόπουλος - Χριστούγεννα πάντα τσακωνόμαστε /  Hurts - Silver Lining / Coldplay - Christmas Lights / Dusty Springfield - O Holy Child / Smith & Burrows ft. Agnes Obel - The Cristmas song / Glee - All i want for christmas is you / Train - Shake Up Christmas / Nat King Cole - Frosty the snow man / Frank Sinatra - Let it Snow / Πάνος Κατσιμίχας - Αφρός / Birdy - People help the people / Pink Martini - Shchedryk / Ray Charles & Nina Simone - Baby it's cold outside / The Wailers - Christmas spirit / Tori Amos - Smells like teen spirit / Hurts - All i want for Christmas is New Year's Day / Florence & the Machine - Last Christmas / Έλλη Πασπαλά - Η ρίζα του Ιεσσαί / Nina Simone - I am blessed / She & Him - The Christmas Waltz / Alexander - Truth / Slow Club - Christmas / Michael Buble - Santa Claus is coming to town / Eartha Kitt - Santa Baby / Edith Piaf - Le Noel de la rue / Elvis Presley - Lonely this Christmas / The XX - Last Christmas / Σπείρα Σπείρα - Χάι Χο / Imagine Dragons - It's Time / One Republic - Marching On 

το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά / Σάββατο 29/12
sUrE aBoUt noW / cLiparTRaDio.gr / 18.00 - 20.00

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

τα ανήσυχα βράδια (12)

ανήσυχα γιατί κρύβουν χωρισμούς και απολογισμούς. ''όλα θέλουν να πεθάνουν΄΄, μαζί και οι ανθρώπινες σχέσεις, εμείς όμως ψάχνουμε το αντίθετο σε γκρουπάκια τραγουδιστών που έγραψαν ιστορία , μόνο και μόνο για να μπορούν ύστερα να την καταργήσουν. δική τους είναι, μπορούν το οτιδήποτε. ακούσαμε λοιπόν τα παρακάτω (με ελάχιστες εξαιρέσεις διάσπαρτες) : 

Madness - One step beyond / Emerson, Lake & Palmer - C'est La vie / Αλκίνοος Ιωαννίδης - Αδιέξοδο / 
Tuesday Afternoon - Moody Blues / Rhayader - Camel / Nick Cave & the Bad seeds - Fifteen Feet of pure white snow / Barclay James Harvest - Mocking Bird /  Σπείρα Σπείρα - Το ροκ / Joy Division - Love will tear us apart / The Smiths - Girlfriend in a coma / Talking Heads - Psycho Killer / The Clash - Rock the casbah / Red Hot chili peppers - Monarchy of the Roses / The Ramones - Pet semetary / Nirvana - The man who sold the world / Pixies - Where is my mind / Oasis - Don't look back in anger / Concrete Blonde - Joey / Genesis - Land of Confusion / Pearl Jam - Black / Φατμέ - Χαρούλα - Αφροδίτη - Η αγάπη ίσως ξέρει / Suede - Animal Nitrate / Pulp - Disco 2000 / Radiohead - Creep / Blur - Song 2 / The common People - I have been alone / Aerosmith - Dream on / The Verve - Bitter Sweet Symphony 

 
το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά / Σάββατο 22/12
sUrE aBoUt nOw / cLiPartRadiO.gr / 18.00 - 20.00

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

στέγη

να θυμηθούμε να τη φτιάξουμε τη στέγη
κάθε χειμώνα βάζει μέσα μας νερά
κι αυτά λιμνάζουνε,
κάθε χειμώνα μπαίνει κρύο κι αυτή αδιάφορη
κι εμείς που πάντοτε αναβάλλουμε τη διόρθωση
κάπως αδιάφορους μας λες με τα προβλήματα.
να θυμηθούμε να τη φτιάξουμε τη στέγη.
να μην κοιτάμε άλλο τ' άβουλα πατώματα
μπορεί τα πόδια μας ακόμα να βαστάνε,
μα τα νερά έχουν αρχίσει ν'ανεβαίνουν
και στο ταβάνι το όνειρο μας  επιπλέει.
αντί ανάσα να τυλίγει το δωμάτιο, αυτή ξεφεύγει
και ξετρυπώνει
από τη στέγη μας το σκάει κι έτσι παγώνει.
να θυμηθούμε να τη φτιάξουμε τη στέγη
να θυμηθούμε είναι κουβέντα που δεν πιάνουμε,
γιατί ξεχνάμε.
κι έχουμε τέλεια υποκριθεί τη θύμηση.
να θυμηθούμε να τη φτιάξουμε,
γιατί γι'απόψε
ό,τι σε όνειρο κι αν είχα ετοιμάσει
γλίστρυσε κι έπεσε
από τη στέγη χάμω.

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

τα ανήσυχα βράδια (11)

ανήσυχα καθώς η περίοδος εορτών δε σημαίνει μόνο εορτασμό,σημαίνει και ξεκαθαρίσματα, σημαίνει και στολίσματα και συμμαζέματα σε σπίτια,ανθρώπους,σχέσεις και λόγια. η διάθεση ξεκίνησε εορταστική,καθότι το κρύο μόνο με παρέα πολεμάται και η παρέα μόνο με χαμόγελα φτιάχνεται. το ρίξαμε στα ντουέτα και ακούσαμε τα παρακάτω : 

Jane Birkin et Serge Gainsbourg - Je t'aime...moi non plus / Rihanna ft.Calvin Harris - We found love / Eros Ramazzotti & Tina Turner -Cosa Della Vita / Joe Cocker & Jennifer Warnes - Up where we belong / Damien Rice ft. Lisa Hannigan - 9 Crimes / LouisArmstrong & Ella Fitzgerald - Dream a little dream of me / Κωστής Μαραβέγιας & Πάνος Μουζουράκης - Φίλα με ακόμα / Nancy Sinatra & Lee Hazlewood - Summer Wine / Bill Medley & Jennifer Warnes - I've Had the time of my life / Madonna & Justin Timberlake - 4 minutes / Jay-Z ft. Alicia Keys - Empire state of mind / Sonny & Cher - i got you babe / Minor Project ft. Μarietta Fafouti - Fairytale / Νατάσσα Μποφίλιου & Αλκίνοος Ιωαννίδης - Λοχαγός Έρωτας / Bjork ft. Anthony Hegarty - Dull flame of desire / Ornella Vanoni & Pooh - Eternita /  Σταύρος Σιόλας & Ελευθερία Αρβανιτάκη - Χωρίς εσένα / Robbie Williams & Nicole Kidman - Something Stupid / Nat King Cole & Natalie - Unforgettable / Diana Ross & Lionel Richie - My endless love / Johnny Cash & June Carter - It Ain't me , babe / Timbaland ft.Nelly Furtado - Morning after dark / Laura Pausini & James Blunt - Primavera anticipada / Ελεωνόρα Ζουγανέλη & Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Είπα στους φίλους μου για σένα / Nick Cave & Kylie Minongue - Where the Wild roses grow / Peter Gabriel & Kate Bush - Don't give up / Fun. ft. Janelle Monae - We are young


το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά / Σάββατο 15/12
sUrE aBouT nOw / cLipartRadio.gr / 18.00 - 20.00

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

τα ανήσυχα βράδια (10)

ανήσυχα καθώς η πρώτη μέρα του μήνα θέλει σχεδιασμό, θέλει αντοχές και επαγρύπνηση. όπως επαγρύπνηση θέλει και η πρώτη μέρα του Δεκέμβρη, παγκόσμια μέρα κατά του aids . ενημέρωση και όχι εξημέρωση, μη μου φοβάστε άγρια πλάσματα παραμένουμε. και με νοσταλγικές καταβολές και μιούζικαλ διαθέσεις όπως οι παρακάτω που ακούστηκαν σήμερα : 

Ι'm Singin' in the Rain  ( Singin' in the Rain ) / Don't rain on My Parade  (Funny Girl ) /  Le tourbillon ( Jules et Jim) / The Phantom of the Opera  ( The Phantom of the Opera ) / Big Spender ( Sweet Charity ) / I've Seen it All ( Dancer in the Dark ) / Nowadays - Hot Honey Rag ( Chicago ) / Que sera sera ( The Man who Knew too much )  /  Remember my name ( Fame ) / Viva las vegas ( Viva las vegas ) / La vie en Rose ( La Mome ) / My Favourite things ( Sound of music ) / Mamma Mia ( Mamma Mia ) / Come what may ( Moulin Rouge ) / We go together ( Grease ) / Chim Chim Cheeree ( Mary Poppins ) / Diamonds are a girl's best friend (  Men prefer Blondes ) / The Rain in Spain ( My Fair Lady ) / Tι είναι αυτό που το λένε αγάπη ( The Boy and the dolphin ) / By the Sea ( Sweeney Todd ) / Skyfall ( Skyfall) / Be Italian ( Nine ) / If i Were a rich man ( A Fiddler on the roof ) / Love theme ( Les parapluies de Cherburg ) / You Must love me ( Evita ) / New York New York ( New York ) / Falling Slowly ( Once ) / Hot Patootie Bless my soul ( Rocky Horror picture show ) / Somewher over the Rainbow ( The Wizard of Oz ) / Tears to shed ( The Corpse Bride ) / Tonight (West Side story )


το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά / Σάββατο 08/12
sUrE aBoUt nOw / cLiParTrAdiO.gr / 18.00 - 20.00

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

αναπορία

τι κυκλοφορεί εκεί έξω,αν όχι μελαγχολία ;
τι είναι όμως;
τη λες σύγχυση κι ανθρώπινη συσκευασία,
μπέρδεμα σε τεμάχια κι επιφύλαξη στη σάρκα μέσα ποτισμένη.
σε ποιον να πιστέψεις,
γιατί να το κάνεις,για πόσο καιρό
για πόσες ημέρες και νύχτες
τι να εμπιστευτείς,
τι να δώσεις και τι να πάρεις.
θέλεις να πάρεις;
έτσι σε γέννησαν , με χέρι απλωμένο και νηστικά αισθήματα;
αν δώσεις είσαι εξ αρχής νικητής
ακόμα και αφελής,τέτοιος είσαι.

αν αρνηθείς,
πορεύεσαι και αρνείσαι
αρνείσαι και πορεύεσαι.
ανάπηρος κι ας έχεις χέρια - πόδια και μιλιά,
με τη μονότονή σου εκδίκηση πώς να τα βάλω;

από τα λίγα μόνο ξέρω
κι όποιος δίνει, ξέρει τι κάνει.
κι ας μην πάρει αντάλλαγμα
αυτό που μέσα του σκάλισε,κάποτε θα καρπίσει.
στο επόμενο δόσιμο.

* δεν τη χωρά ο νους μου τόση άρνηση προθέσεων.
ακόμα κι αν αύριο ο ουρανός πέσει να μας πλακώσει,
χαίρομαι που με το αύριο όνειρα πολλά μας χωρίζουν. 

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

να μην και πότε

κόσμος πολύς στην ίδια αίθουσα να περιμένει,
να μην ξέρει τι, 
κάποιος πάντα κάτι περιμένει σαν πιστός ή άπιστος φύλακας
και έχει να λέει ιστορίες 
και έχει αυτί να τις ακούει μοναχός του
κι ήταν που λες...κι ήμουν που λες...
και όμως τίποτα δε λες.
κόσμος πολύς στην ίδια αίθουσα
με συγχωρείς που θέλω να περάσω, από μικρός ήμουν λιγάκι αγοραφοβικός
και μελλοντοφοβικός να σου προσθέσω
να μη μου λες για το αύριο, πειράζει;
να ζω μόνο το σήμερα,πειράζει;
να'χω τις έννοιες μου, τα πρέπει μου, τα λάθη μου, τα πάθη μου,
τις λύπες μου κι εγώ και τα ξενύχτια μου
να τα'χω όλα σπίτι , στο μυαλό μου κλειδωμένα
έχω κι εγώ μερίδιο στα σύννεφα τα γκρίζα, στα δακρύβρεχτα
στις συμφορές και στα γαμώ το κερατό μου
κι όμως τα 'χω δικά μου
όχι από έλλειψη εμπιστοσύνης 
υπάρχουν άνθρωποι , υπάρχουν φίλοι , υπάρχουν αγκαλιές
γιατί να πρέπει να υπάρχουν και μεγάφωνα;
να μη γκρινιάξω μαζί σου, πειράζει; 
να μη σε δικιολογήσω, πειράζει;
όχι από κακία, μα το αντίθετο, θέλω να σε δω να αναπνέεις 
κάποιος πάντα κάτι βρίσκει να αναπνέει
και μες στην αίθουσα ακόμα,αυτή της  αναμονής .

λένα πλάτωνος / σαβίνα γιαννάτου - αίθουσα αναμονής 

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

τα ανήσυχα βράδια (9)

ανήσυχα γιατί ... δεν έχει γιατί. ανήσυχα τα βαπτίσαμε κι αυτά λεπτό δεν αντέδρασαν , άρα περί ανήσυχων βραδιών επρόκειτο εντέλει. απ'αυτά που περνούν μπροστά σου αστραπιαία κι απομένεις να κοιτάς τη σκόνη που σήκωσαν στο πέρασμά τους. η σκόνη αποκάλυψε τα παρακάτω άσματα : 

Will you Still love me tomorrow - The Shirelles / Ray Charles - Mess Around / Astrub Gilberto - Black Magic / Nat King Cole -  Quizas Quizas Quizas / Αλέκα Κανελλίδου - Μελαγχολία / Nina Simone - I put a spell on you / The Heavy - Be mine / Amy Winehouse - Valerie / Aretha Franklin - I say a little prayer / Stevie Wonder - Bang Bang / Φοίβος Δεληβοριάς - Καταφύγιο / Billie Holiday - All or nothing at all / Dinah Washington - Cry me a River / Lolek - A valse of True Romance / Sam Cooke - Cupid / Erma Franklin - Piece of my heart / Noora Noor - Forget What i said / Michael Buble - Dream a little dream of me / Ella Fitzgerald - Fever / China Moses - Mad about the Boy / Nατάσσα Μποφίλιου - Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει / The Beatles - Something / Norah Jones - Thinking about you / Bryn Christopher -  Fearless / Al Wilson - The snake / The supremes - You can't hurry Love / Roy Orbison - Pretty Woman / Μαριέττα Φαφούτη - Morricone / Λένα Πλάτωνος - Πτήση 201 / The Pierces - Kissing you Goodbye / Jack White - I'm Shakin' / Marvin Gaye - Mercy Mercy me / The Raveonettes - The enemy / Shirley Bassey - Get the Party Started  

 
το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά / Σάββατο 01/12
sUrE AboUt nOw / CliPaRtrAdio.Gr / 18.00 - 20.00

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

ο φόβος φυλάει τα έρμα;

Η μέρα η χθεσινή ήταν επέτειος . Και σαν επέτειος γιορτάζεται. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, παρελάσεις ή εμβατήρια. Γιορτάζεται σιωπηλά, με πορείες και σχολικές εκδηλώσεις. Η μέρα η χθεσινή όμως ήταν διαφορετική. 

Στο σχολείο, όταν αναφερόμαστε σε μία επέτειο, σε ένα γεγονός, έχουμε πάντα την επιφύλαξη πως δε θα γίνουμε αντιληπτοί σε μια μερίδα ανθρώπων που δεν το γνώρισαν, δεν άκουσαν για αυτό και αυτομάτως να χάσουμε το ενδιαφέρον τους. Στο κάτω κάτω ούτε εμείς τα γνωρίσαμε, κοινωνοί γινόμαστε μέσα από ξένων μαρτυρίες, αγώνες άλλων οικειοποιούμαστε και αναλύουμε. Τα παιδιά έχουν το δίκιο με το μέρος τους, θα ήταν δικαιολογημένα να μην καταλαβαίνουν. Δεν μπορούν να μπουν στη θέση άλλων χρονικών στιγμών εύκολα, μόνο λίγο να σκεφτούν. λίγο να υποθέσουν. 

Τα παιδιά όμως δεν είναι το πρόβλημα. Καταλαβαίνουν πολλά παραπάνω απ'ότι νομίζουμε και μας εκπλήσσουν. Λίγες μέρες πριν στο σχολείο μου, στις πρώτες συζητήσεις περί φασισμού τα παιδιά είχαν έτοιμα, δικά τους παραδείγματα να με αποστομώσουν. Ναι, φασισμός είναι να φοβάσαι να μιλήσεις, να κινηθείς, να δουλέψεις, να βγεις από το σπίτι σου. Φασισμός είναι να επιλέγουν για σένα, να αγοράζουν και να πουλούν για σένα, να χρεώνουν και να ξεπληρώνουν για σένα. Δεν είναι κάτι που η ιστορία κλείδωσε καλά μέσα της, το άφησε με αντικλείδια να μπαινοβγαίνει. Το στήσιμο της γιορτής επομένως ήταν το εύκολο μέρος της υπόθεσης.

Το δύσκολο μέρος είναι αλλού . Σ'αυτούς που αμφισβητούν τη σημασία της ημέρας παγκόσμιων πολέμων , εμφυλίων , μαχών και συρράξεων μόνο και μόνο επειδή ανήκουν στο παρελθόν, σ'ένα απώτερο παρελθόν που δεν έχουμε πρόσβαση , που δε μας αφορά, που δε θα το δούμε μπροστά μας κι άρα ο χρόνος που περνά το εξισώνει με το ασήμαντο, δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι υπήρξε, ότι μας νοιάζει, ότι έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση του συλλογικού μας ιστορικού ασυνείδητου. Και το αμαυρώνουν. Το ακυρώνουν. Φυσικά και υπήρξαν νεκροί.  Οι γονείς που διαμαρτύρονται και ζητούν να μη γίνει γιορτή ξέρουν καλά που στοχεύουν. Στον φόβο μας.

Στον φόβο μήπως και υψωθεί γροθιά απεναντί μας. Στον φόβο τι θα πει η κοινωνία, μη χάσουμε τη δουλειά μας προκαλώντας όπως παρολίγο να πάθει εκείνη η νηπιαγωγός σ'εκείνο το νησί, μη χάσουμε τον λιγοστό ούτως ή άλλως μισθό μας προβάλλοντας ξεκάθαρα την απέχθειά μας στις μορφές φασισμού. Ο φόβος φυλά τα έρμα, είμαστε όμως έρμα; Από φόβο μπορεί και να χορτάσαμε. Αν όμως τώρα δεν σπείρουμε την αμφιβολία, το όνειρο, τη φαντασία στους μαθητές, πότε θα το κάνουμε; Πολλές είναι οι μέρες που σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι την ευθύνη που έχω απέναντι στα παιδιά, τις γενιές των επόμενων ενηλίκων που θα ψηφίζουν, αποφασίζουν, εναντιώνονται. Πότε πότε αποφασίζω να μη μιλήσω. Την ίδια όμως στιγμή ανοίγω το στόμα μου.

Η μέρα του Πολυτεχνείου έπρεπε πάντα να διαφέρει. Μια μέρα που , καθώς χρονικά είναι η πιο κοντινή στο σήμερα, μοιάζει να μην τελείωσε ποτέ. Η΄να επανέρχεται διαρκώς με τρόπους που δεν το φανταζόμασταν. Το ''Ψωμί - παιδεία - ελευθερία'' μοιάζει με αίτημα που δεν ικανοποιήθηκε και που σήμερα δε μιλά για το παρελθόν,αλλά για το παρόν και το μέλλον μας. Θα βρούμε το Πολυτεχνείο μέσα μας, γύρω μας, παντού και πάντα κι αυτό είναι μια προσωπική εκδίκηση της ίδιας της ιστορίας απέναντι σε αυτούς που αγνοούσαν το νόημα της. 

Κι αν μέχρι σήμερα οι γιορτές του σχολείου έμοιαζαν αναμνηστικές φωτογραφίες, η φετινή γιορτή μνήμης είναι πολιτική άποψη με μόνη και σαφή τοποθέτηση την Ελευθερία, την πνευματική και σωματική και τη διαφύλαξή της για τις επόμενες γενιές που τα τανκ καιροφυλακτούν να συναντήσουν στους δρόμους. Αν δεν υπήρχε η χθεσινή μέρα, θα έπρεπε να την εφεύρουμε.Μιλάμε λοιπόν για ιστορία ή ζούμε την ιστορία; Εγώ τάσσομαι υπέρ της δεύτερης θέσης και χαίρομαι που οι συνάδελφοι στο σχολείο μου είναι και σύμμαχοι. Και τολμούν να πουν τα αυτονόητα, αν υπάρχουν στις μέρες μας αυτονόητα.

Η πραγματοποίηση της φετινής γιορτής για τη μέρα του Πολυτεχνείου μου έδωσε μεγάλη χαρά. Όχι γιατί τη φέραμε στους διαμαρτυρόμενους γονείς , ούτε γιατί δεν υποκύψαμε στο φόβο μας.  Γιατί έκρυβε πολλή συγκίνηση, προβληματισμό και σκέψεις για το μετά και το τώρα. Με αυτό το τώρα μπορώ να πορεύομαι και να μην ντρέπομαι κοιτώντας τους μαθητές μου στα μάτια. Υπάρχουν τόσοι άλλοι λόγοι για να ντρεπόμαστε. Ας μην είναι τα παιδιά και η σχέση μας μαζί τους μέσα σ'αυτούς.

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

τα ανήσυχα βράδια (8)

ανήσυχα γιατί όταν οι δρόμοι φλέγονται , να βρεις μιαν ησυχία είναι πιο δύσκολο. και ανοίγεις πόρτες, κι ανοίγεις πληγές κι αρχίζεις να ανοίγεις σκέψεις προς εκτόνωση. έρχεται ποτέ; είναι η επέτειος που όλα τα αναποδογυρίζει; φοράμε μια ροκ διάθεση απόψε σαββατόβραδο κι ακούμε : 

David Bowie - Space Oddity / Ryan Horne - Liars, Judges , Freaks & me / The troggs - Wild thing / Queen - I want to Break free / Ελένη Βιτάλη - Κιβωτός / Steppenwolf - Born to be wild / Bruce Springsteeng - Born to Run / Pink Floyd & Bee Gees mashup - Staying alive In the Wall / Linkin Park - The catalyst / The Boy - Κόψτε το χέρι / The Clash - Should i stay or Should i go / 13th Floor Elevators - You're gonna Miss me / Alicia Keys - Girl on Fire / Chromatics - I'm on fire / Kings of Leon - Sex on fire / Peter Gabriel - Games Without Frontiers / The Doors - Love me 2 times / The Cult - Painted on my Heart / Δημήτρης Καρράς - Παράνοια / Rory Gallagher - Shadow Play / Rolling Stones - Laugh, i nearly died  / Eric Clapton - Cocaine / Νατάσσα Μποφίλιου - Εν λευκώ / Patti Smith - April Fool / The clash - London Calling / Smashing Pumpkins - Disarm / Active member - Το δέντρο / Genesis - Land of Confusing / The Beatles - Good night .

το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά / Σάββατο 24/11
sUrE aBoUt nOw / cLipARyrAdio.Gr / 18.00 - 20. 00

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

χρωστούμενα

συναντηθήκαμε και τό'βαλε στα πόδια η τσέπη μου,
είχα εκεί μέσα ράψει τα χρωστούμενα,
να μην τα πάρει άνθρωπος, 
να μην τα δώσω σ'άνθρωπο.
αν με ρωτήσεις το γιατί, 
δεν έχω απάντηση.
ίσως με το παράπονο στο χέρι να την έραβα
πως όσα χρωστώ είναι τα ίσα σ'όσα μου χρωστούν
ή -με εγωισμού κλωστή- να'ναι λιγότερα.
συναντηθήκαμε και το'βαλε στα πόδια ο κόσμος μου,
κομμένος και ραμμένος 
στα μέτρα τα δικά μου
κι όμως να μην μπορώ να τον φορέσω
δε μου ταιριάζει η εκδίκηση ως φαίνεται
κι ένα μου τόσο δα χαμόγελο που αφήνω
η απόδειξη 
επιταγή κι υπόσχεση 
να μην αφήσω οφειλές να μας χωρίσουν. 

dusty springfield - you don't own me

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

τα ανήσυχα βράδια (7)

ανήσυχα γιατί τα πρώτα κρύα μας βρίσκουν απροετοίμαστους να τα παραδεχτούμε κι αρχίζουμε να ψάχνουμε κουβέρτες,αγκαλιές και λύσεις σωτηρίας. απόγευμα σαββάτου να μαζευόμαστε να βάζουμε τα κάστανα στο τζάκι (και κάποιος να βρεθεί που θα τα βγάλει) , να τρώμε, να γελάμε, να ζεσταινόμαστε, να μοιραζόμαστε τραγούδια όπως τα παρακάτω : 

Florence & the Machine - Dog Days are Over / Red Hot Chili Peppers - Snow / Annie Lenox - Cold / Νατάσσα Μποφίλιου - Ανθρώπων Έργα / Giusy Ferreri - Novembre / Μαριέττα Φαφούτη - Kookoobadi / Razorlight - Wire to wire / Bill Withers - Ain't no Sunshine / Dusty Springfield - I close my eyes (and count to ten) / Edward Sharpe & the Magnetic Zeros - That's what's up /  Bjork - Hidden Place / Κωστής Μαραβέγιας - Τσαλαπατώ / Seal - Stand by me / Portishead - Give me a reason to love you / Johhny Cash - You are my sunshine / Caterina Caselli - Nesumo mi puo guidicare / Chicago ost - We both reached for the gun / The Shoes - Time to dance / Nina Simone - Here comes the sun / Κωνσταντίνος Βήτα - Τυχερό αστέρι / Leona Lewis - Happy / Jessie Ware - Wildest Moments / Bat for lashes - Laura / Dalida & Alen Delon - Paroles, paroles / Madonna - Frozen / The verve - Love is the noise / Muse - Can't take my eyes Off you / Αλκίνοος Ιωαννίδης - Κοντά Παντελόνια / Imagine Dragons - It's time 

το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά / Σάββατο 17/11
sUrE aBoUt nOw / CLipArtRadIo.gR / 18.00 - 20.00

* Kαι εκτάκτως απόγευμα Τετάρτης 15/11 στις 16.00

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

τα ανήσυχα βράδια (6)

ανήσυχα γιατί θέλουμε το διαφορετικό. κάπως το είπε ο Ζαν- Πολ Σαρτρ στην αξεπέραστη Ναυτία του , ότι ο κόσμος μόνο από οκνηρία παραμένει σχεδόν ο ίδιος από τη μια μέρα στην άλλη. κι αυτή την οκνηρία καταπολεμάμε κι έχουμε συντροφιά τραγούδια σαν κι αυτά που ακούστηκαν το χθεσινό μας απόγευμα σαββάτου : 

Yann Tiersen - Western / Beirut - Elephant Gun / Paloma Faith - Upside Down / James - Senorita / Maria Laforet - Mon amour mon ami / Tareq feat. Marietta Fafouti - Cin Cin / Alizee - Moi Lolita / Μαρίζα Ρίζου - Η μπόσα νόβα του Ησαΐα / Pink Martini - And then you' re gone / Brigitte Bardot - Moi Je joue / Birdy - People help the People / Sting - Desert Rose / Alex Clare - Damn your eyes / Gregoire - Toi & Moi / Aerosmith - Dream On / Adele - Skyfall / Benjamin Biolay - Mon amour ma cherie / Big Soul - Hippy Hippy Shake / Francoise Hardy - Tout les garcons et les filles / Gad - Waves / Mylenne Farmer - C' est une belle Journee / The Pierces - You ' ll Be mine / Φανταστικοί Ήχοι - Περασμένες μου αγάπες / Edith Piaf - Non, je ne regrette rien / Melody Gardot - Cry Wolf / Nina Simone - Feeling Good / Stromae - Alors On Dance / Gossip - Perfect World / Serge Gainsbourg & Brigitte Bardot - Bonnie & Clyde / Όλια Λαζαρίδου - Ετών 9 / Kasabian - Days Are Forgotten / The National Fanfare of Kadebostany -Walking with a Ghost 


το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά / Σάββατο 10/11
sUrE aBoUt nOw / cLipArTrAdIo.Gr / 18.00 - 20.00

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

απένταρη ύλη

Αν το κατώφλι σου θελήσεις να περάσεις,
πρέπει ένα βλέμμα ασυγκίνητο στο πρόσωπο να βάλεις.
Άλλοτε είχες να θαυμάσεις κάτι
όνειρα, στόχους, 
κάμποσες δήθεν σου ελευθερίες.
Τώρα ετοιμόρροπα τα πάντα κι απροστάτευτα.
Στα χρήματα ίσως έβρισκες κουράγιο,
μα είναι μια ανάσα που νοικιάζεις.
Είναι ασύμφορο να επενδύεις στην ύλη.
Τα λόγια ήταν κάποτε ανταλλάξιμα,
κουβέντες θαλπωρής και ενδιαφέροντος
που τώρα στάζουν μόνο ανασφάλεια
και κάποιας άλλης τους λογής προειδοποίηση.
Όλοι ζητούν, 
χέρια απρόσωπα που σε καταδιώκουν
κι εσύ στο αχόρταγο αυτό αλισβερίσι έδινες πάντα ό,τι είχες.
Από συνήθεια στις τσέπες σου ζητάς χαρτονομίσματα αισθημάτων
ή για κέρματα ανεπηρέαστου γέλιου.
Μα είναι τώρα μια δική σου ικανοποίηση 
σε τόσες άπληστες στιγμές ν'αποδεικνύεσαι 
τόσο απένταρος.
















* το παραπάνω όπως δημοσιεύτηκε στο Ποιητικό Ημερολόγιο των Εκδόσεων Ιωλκός για τη χρονιά 2012 και την 29η Οκτώβρη . Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το της χρονιάς 2013, στο οποίο έχω τη χαρά για άλλη μια χρονιά να συμπεριλαμβάνομαι. 

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

τα ανήσυχα βράδια (5)

ανήσυχα γιατί τίποτα δεν μπορεί να είναι μόνο προβλέψιμο. και στα απρόβλεπτα, όπως αυτά του σαββάτου είναι που οι σιγουριές μας δοκιμάζονται . και βγαίνουν με το χαμόγελο στη γύρα. με ρεύμα ή χωρίς, με μικρόφωνο ή όχι, καταφέραμε να βγούμε στη γύρα και βγήκαν μαζί μας και τα παρακάτω κομμάτια : 

Imelda May - Pulling the rug / Bjork - Earth Intruders / Birdy - White winter hymnal / James - Say something / The Vaccines - Lonely world / Ieyoka - Simply falling / Bob Dylan - The times are a-changing / Βίκυ Μοσχολιού - Τέρμα τα Ντεμέκ / Moby - Extreme Ways / Τάνια Τσανακλίδου - Ο ανθρωπάκος / Sigur Ros - Inni mer syngur vitleysingur / Patti Smith - People have the power /  Φοίβος Δεληβοριάς - Υβρεοπομπή / Duffy - Rain on your parade /  Regina SpeKtor -  Don't leave me (Ne me quitte pas) / Lesley Gore - It's my party / Lucia - Me over you / Minor Project - Great / Άννα Βίσση - Ρε / Linkin Park - Waiting for the end / The Divine Comedy -Arthur C Clarkes Mysterious Wo / Joan Baez - Blowin' in the Wind / Pet Shop Boys - Love etc /  My Chemical Romance - Sing   


το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά /  Σάββατο 03/11
sUrE aBoUt nOw / cLiPaRtRadIo.gR / 18.00-20.00

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

πολύφημος

ένα άνοιγμα κι ένα βλέφαρο,
δε θέλεις δεύτερο , δεν έχεις δεύτερο
κι ένα αίνιγμα, ένα όνειρο,
να μοιραστώ το αίνιγμα ή μήπως βλέφαρο; 
θα΄μαι ο πολύφημος για όλα τα όνειρα που σφάζονται
σαν πούπουλα, ανάσες να ξεφεύγουν από το μαξιλάρι μου
να΄ναι η σκέψη μου πολυμήχανη
τη μύτη μου να γαργαλά, 
ο ύπνος μου να συνεχίζεται, 
ο οδυσσέας να με τυφλώσει να ετοιμάζεται,
το βλέφαρο να συνεχίζεται, 
το αίνιγμα να συνεχίζεται,
η σκέψη μου να σκορπά
και να αναρωτιέται
πώς ο πιο ελαφρύς ύπνος
γίνεται να ξυπνά 
με το βάρος όλου του κόσμου.

μια τελευταία στιγμή άφησέ μου να μοιραστώ
το βλέφαρο κι εγώ.

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

τα ανήσυχα βράδια (4)

ανήσυχα γιατί κρύβουν μέσα τους το πείραγμα, το χαμόγελο και την ανυπακοή. και όλο αυτό σε κάνει να θες να κατακτήσεις τον κόσμο - κι ας μην υπάρχουν ακόμα κόσμοι ακατάκτητοι που να σε περιμένουν - κι αν δεν υπάρχει τον φαντάζεσαι κι ύστερα τον κατακτάς. ανεβαίνοντας λοιπόν στην κορυφή μας, ακούσαμε και σιγοτραγουδήσαμε τα παρακάτω : 

Ζaz - La Fee / Adele - Tired / Jason Mraz - Life is wonderful / Dusty Springfield - I only want to be with you / Vassilikos - All tomorrow's parties / Νατάσσα Μποφίλιου - Τέτοια Μέρα / Rufus Wainwright - The one you love / Imelda May - Tainted Love / Κωστής Μαραβέγιας - Ονειρεύεσαι / Doves - There goes the fear / Florence & the machine - Dog days are over / Annie Lenox - Walking on broken glass / Robbie Williams - Bodies / Chris Cornell - Never Far away /  Nick Waterhouse - (If) You want trouble / Broken Bells - Vaporize / Elizabeth & the Catapult - Everybody knows / Γιάννης Χαρούλης - Τότε κι εγώ / Fistful of Mercy - As i call you down / Peter Gabriel - Solsbury Hill / Arcade Fire - Neighborhood / Lana Del Rey - Ride / Miranda Martino - Meglio Stasera / Duffy - Breath away / Lynne Anderson - Rose Garden / Of Monsters & men - Yellow Light / Ellie Goulding - Atlantis / Hurts - Silver Lining / One republic - Good Life 

το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά  και είναι επαναστατικό / Σάββατο 28/10 
sUrE aBoUt nOw / cLiPaRtRaDiO.gR / 18.00 - 20.00   

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

ονείρωξη

εδώ που τα λέμε,κι εγώ αν ήμουν όνειρο θα προτιμούσα κάπου αλλού να γεννιόμουν . κάπου αλλού, που να υπήρχε μια προοπτική πραγμάτωσης. το πού δε θα ήταν δική  μου υπόθεση να το ορίσω, θα ήταν η τύχη ή η ατυχία του γεννήτορά μου.
στη δική μας περίπτωση παρατηρείται ένας συνωστισμός ονείρων πάνω από τα κεφάλια μας. όνειρα που γεννιούνται αλλά δεν ξέρουν τι να απογίνουν και συσσωρεύονται . στρώμα αυτό που τα ξαπλώνουμε και στρώμα πάνω ουρανός για συγκεντρώσεις τους. η παρατεταμένη ζέστη του Οκτώβρη, τα πρόσωπα που αντέστρεψαν τα χαμόγελά τους, τα παράλογα που κάθε μέρα ξεπροβάλλουν , τα αυτονόητα που παύουν να είναι αυτονόητα, όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα είναι λες και προκλήθηκαν από το στρώμα του όζοντος των δικών μας ονείρων και της μαύρης τους τρύπας που τα καταπίνει.
να πάψεις να ονειρεύεσαι; και τι; θα περνάς τις 6, 7, 8 ώρες του ύπνου σου και τις διπλάσιες ώρες του ξύπνιου σου με την απτή, ανάξια πραγματικότητα; να περιμένεις να ανοίξει η γη να σε καταπιεί, να γίνεις χώνεμα και ανάμνηση; όχι δα, είναι μια παραίτηση που δε σου αξίζει. αλλά και πάλι, τόσα γεννήματα στο βρόντο, τόση ξοδεμένη φαντασία γύρω μας και κανείς να μην μπορεί να τάξει λίγη πραγμάτωση. πόσο κοστίζει η πραγμάτωση στις μέρες μας; πόσες ζωές θα αναρωτιούνται  την απάντηση;
εδώ τα όνειρα γεννιούνται όπως και τα παιδιά, όπως οι χαμένες γενιές: άνεργα, δίχως επίδομα, δίχως επίδοση, επινόηση, με ούτε καν λιγάκι κατανόηση . ζούμε στη χώρα με τα περισσότερα άνεργα όνειρα. που αν τα αφήσουμε να μεγαλώσουν, θα γίνουν δύστροπα, καχεκτικά, γεμάτα απωθημένα σαν άνθρωποι στερημένοι. κι αν τα αφήσουμε να πεθάνουν, χρόνο με το χρόνο, μέρα με τη μέρα θα τα ξεχάσουμε, θα χαθεί ό,τι τα θυμίζει. Ζούμε στη χώρα που θα έπρεπε να έχει από ένα πιατάκι γάλα για τα νηστικά της όνειρα σε κάθε κρεβάτι, μπαλκόνι και ουρανό. κι ας πιουν μονάχα μια γουλιά στη σύντομη ζωή τους, θα πούμε ότι κάτι τους δώσαμε να φάνε. και ότι κάτι μας έδωσαν κι αυτά.
θέλω να πιστέψω ότι όταν τα όνειρα μαζευτούν πολλά και ο ουρανός δεν τα χωρά, θα γίνουν σύννεφο κι ύστερα βροχή να πέσουν στα κεφάλια μας. ο ουρανός πέφτει στα κεφάλια μας ούτως ή άλλως χιλιάδες φορές. ας είναι μια από αυτές, όταν τα όνειρα βρεθούν τόσο κοντά και πάλι με τους γεννήτορές τους. ίσως υπάρξει τρόπος να υπάρξουν και αυτά. όπως κι εμείς που ψάχνουμε χαμόγελα μέσα στις μέρες μας.



Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

τα ανήσυχα βράδια (3)

ανήσυχα γιατί έτσι μας έμαθαν, να μας φαίνεται παράξενο το ήσυχο βράδυ και να περιμένουμε κάτι απρόοπτο να ' ρθει ουρανοκατέβατο. σκέψεις τρίτης εβδομάδας : η συνήθεια είναι ο καλύτερος τρόπος χαλάρωσης κι εγώ σήμερα μπορώ να πω ότι ένιωσα καλύτερα και κυρίως πιο άνετα από τις άλλες δυο φορές. ακούστηκαν λοιπόν και πνίγηκαν μες στο σχολιασμό μου τα παρακάτω : 

 Catherine Zeta-Jones - And all that jazz / Belleville - Rendez-Vous / The Lucky One - Au revoire Simone / Φοίβος Δεληβοριάς - Bolero / Adele - Skyfall / Lykke Li - Sadness is a blessing /  Monophonics - Bang Bang / Rene Aubry - Aquarelle / Martha Wainwright - Proserpina / Soap & Skin - Voyage Voyage / Alexander - Truth / Gury Jules - Mad World / The Boy - Δαγκωματιά /  Devendra Banhart - Inaniel / Μαρία Παπαγεωργίου - Αλληλούια / Dr John - Litanie Des Saints / Minor Project - Οδός Ονείρων / Pieter Embrechts & the New Radio KIngs - Dance me to the end of Love / Bjork & Thom Yorke - I' ve seen it all / James Vincent McMorrow - If i had a boat / Michael Nyman - Prospero's magic / John Lennon - Jealous Guy / Monika - Bloody Sth / Στάθης Δρογώσης & Μαριέττα Φαφούτη - Κυριακή / Nancy Sinatra - Bang Bang / The Vaccines - I always Knew /  Imagine Dragons - It's time Edward Sharpe & the Magnetic Zeros - 40 day dream 


το επόμενο ραντεβού είναι ήδη πιο κοντά / Σάββατο 20/ 10
sUrE aBoUt NoW / cLiPaRtRaDiO.gR / 18.00-20.00

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

η μπαλάντα του τίποτα

μαζεύουμε μαδέρια. όσο πιο μακριά, πιο χοντρά, πιο επεξεργασμένα, πιο ανεκτικά. και πρόκες και δοκούς και στεγανωτικά και λέμβους και σωσίβια και καημούς. μαζεύουμε.
μαζεύουμε αστέρια . όσο πιο μακριά, πιο φωτεινά, πιο ανεπεξέργαστα, πιο ορεκτικά. μαζεύουμε και χέρια να τα ελπίζουν, να τα θέλουν , να τους λείπουν. και σκέψεις, όσο πιο αδιάβροχες, πιο καλόβολες, πιο μεταδοτικές. 
ανάγκη είναι να συνεργαστώ. με μένα. να γίνω κι εγώ πιο ανεκτικός, πιο στεγανωτικός, πιο αδιάβροχος και μεταδοτικός. ξαπλώνω πάνω σε ένα μαδέρι, κινώ χέρια νευρόσπαστα, νιώθω τίποτα δε με πάει παρακάτω. τα βάζω με τον εαυτό μου όταν αυτός βουλιάζει, γιατί νιώθω στα πόδια μου βαρίδια κι ο μόνος τρόπος είναι να μην έχω πόδια, άρα να τα κόψω, άρα μια επιπλέον αναπηρία, να κολυμπώ μόνο με το κεφάλι, πότε αριστερά και πότε δεξιά, τα μάτια μου να γίνουν λέπια, να γίνει δέρμα το κορμί μου όλο φολίδες , το στόμα μου νερό να μαζεύει και να το φτύνει το σώμα, μια σωτηρία δίχως πόδια και δίχως παράπονα. από χέρια σε χέρια να μεταφέρομαι και λόγο στο πού θα πάω να μην έχω. ενώ τώρα έχω. γελάω. 
ανάγκη είναι να μην έχω αυταπάτες. ότι μου δίνεται η ευθύνη να αποφασίσω. το πού θα μείνω. το πώς θα μείνω. το αν θα κτίσω, αγοράσω ή γκρεμίσω. αν πολλαπλασιαστώ ή αν διαιρεθώ. να μη νιώθω αριθμός δεκαδικός. ακέραια σώματα με δεκαδική ουρά ονείρων. να κάνω την υπέρβαση στη δεκάδα. να μη μαζεύω μόνο κρατούμενα. να μη ζω με χρωστούμενα. άλλων. που εγώ δεν έχω τσέπες, δεν έχω σύστημα μέτρησης που να με εξυψώνει, δεν έχω σύστημα αξιών, δεν έχω πρότυπα, υπάρχει μόνο πάτος και βυθός για τους εθνάρχες, τους ευεργέτες, τους προπάτορες. μαζεύουμε ουτοπίες όπως μαζεύαμε κάποτε άμμο σε κουβαδάκια. θα με βοηθήσεις να χτίσω την ουτοπία μου, να σκάψω και μέσα να μπω; να με σκεπάσεις φαντασία και να αφήσεις το νερό να με ξεθάψει;χτίζω ένα πύργο και τον λέω αναπνοή, τάχα στο κάστρο μέσα μόνο αναπνέουμε κι έρχεται πόδι άγνωστο κι αυτό το κάστρο το πατά και μένει κάτω απ'το παπούτσι του ο κόπος μου κι η άμμος μου. μια πολεμίστρα ανταλλαγή για τη δική μου την ψευδαίσθηση . ότι είμαστε ζεύγη αρκετά για να ανεβάσουμε την μπουκαπόρτα του πλοίου και να σαλπάρουμε. ότι ξέρουμε να χειριστούμε κουπιά και ψεύδη , ίσα να μας κρατήσουν σε άλλη ακτή.
μαζεύουμε αντοχές, από τα σκουπίδια των άλλων , από τα δάκρυα που δε βγήκαν ποτέ στην επιφάνεια, τις αγκαλιές που δε δόθηκαν ποτέ κι όμως ήθελαν τόσο να εννοούνται, από κουβέντες που δεν ειπώθηκαν, από πληγές που δεν επουλώθηκαν. γύρω μου χιλιάδες κομμάτια και χάνω κι εγώ τη διορατικότητα να καταλάβω με τι καρφιά μπορούν να μείνουν ενωμένα , να μη σκορπίσουν κι αυτά.
γυρίζω, μεγαλώνω ,δεν εστιάζω. 
μαζεύουμε μαδέρια. όσο πιο πολλά, τόσο καθυστερούμε. και μπαίνουν τα νερά. και μουλιάζουν οι ζωές μας και αλάτι πιάνουν τα κόκαλα και τα αστέρια που μαζεύαμε με τόση ξοδεμένη φαντασία σκουριάζουν και λάμψη δεν έχουν ούτε στα δυο αν τα κόψεις, , μια δύσκαμπτη καθημερινότητα για μια κιβωτό που δε χτίζεται ποτέ. κι οι ζωγραφιές που ετοίμαζα για να στολίσω τους τέσσερις τοίχους, μουτζουρωμένες επιπλέουν στον αχέροντά τους κι έρχονται και συσσωρεύονται οι λέοντες, οι καμηλοπαρδάλεις και οι ρινόκεροι και μας κοιτούν στα μάτια, κι εγώ να κάνω τον ανήξερο, να λέω δεν έχω μάτια έχω λέπια, γιατί να πρέπει η ζωή μου στην αλληγορία να δώσει τη θέση, γιατί να έχω τόση άμμο στα χέρια μου κολλημένη, γιατί να υπάρχει τόση καθυστέρηση στο κτίσιμο, γιατί μαζεύουμε όταν θα έπρεπε όλα να τα πετάξουμε, γιατί να μπαίνει το νερό σε τόση ερημιά; 

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

σε ΑπΟχΡώΣεις Του ΜπΛε

Οι αγαπημένες ταινίες δεν έχουν ηλικία , ούτε ιδιαίτερη αφορμή για να έρθουν στη μνήμη γυρεύουν. Είναι αστραπιαίες απαντήσεις σε ερωτήσεις που σου κάνουν ή κάνεις εσύ στον εαυτό σου. Οι δικές μου αγαπημένες ταινίες πήραν τη θέση τους , όταν έπρεπε να πάρω αποφάσεις στη ζωή μου, γι'αυτό και οι περισσότερες απ΄αυτές θυμίζουν κάτι από μένα. Ρωτώντας τον φίλο Leviathan να μου πει για μια από τις δικές του αγαπημένες ταινίες, τον βρήκα σαν έτοιμο από καιρό να απαντήσει. Κάτι που δείχνει ότι και η δική του ζωή βρίσκεται σ'αυτήν. 

Juliette Binoche /  Krzysztof Kieslowski  '' Trois Couleurs : Bleu '' / 1993
''Σε Αποχρώσεις Του Μπλε

Με ρυθμούς αργούς, με βήματα σταθερά μα και αβέβαια, βυθίζεσαι στο μπλε. Πότε ανοιχτό και πότε σκούρο...γιατί η ζωή έτσι είναι, δεν έχει μόνο μια απόχρωση.

Ζεις με έναν άνθρωπο για χρόνια. Είναι ο άνθρωπος σου, η οικογένειά σου, το άλλο σου μισό, του έχεις τυφλή εμπιστοσύνη. Νομίζεις πως ξέρεις τα πάντα γι' αυτόν. Κάνεις όμως λάθος...

Ο άνθρωπός σου φεύγει αναπάντεχα. Μαζί του και ο καρπός του έρωτά σου. Μένεις ολομόναχος. Χάνεται η γη κάτω από τα πόδια σου. Ως αποτέλεσμα παίρνεις μιαν απόφαση, δύσκολη και μάλλον ανέφικτη. Αποκόβεσαι από το παρελθόν σου. Βγάζεις έξω από τη ζωή σου κάθε τι που στο θυμίζει. Αλλάζεις ζωή. Αλλάζεις σπίτι. Χάνεσαι από γνωστούς και φίλους. Αυτό όμως δεν είναι λύση. Γιατί ο πόνος της απώλειας δεν είναι αρκετός...

Ο κόσμος σου γκρεμίζεται έτσι κι αλλιώς και θα γκρεμιστεί κι άλλο,αφού δεν μπορείς ακόμη να φανταστείς το μέγεθος της αλήθειας. Ο άνθρωπος σου είχε μια δεύτερη ζωή, καλά κρυμμένη, από εσένα, από όλους. Ξαφνικά βρίσκεις το παρελθόν μπροστά σου. Σκέφτεσαι πως ζούσες με κάποιον που ουσιαστικά δεν ήξερες. Που δε σε αγαπούσε αρκετά για να παραδεχτεί το λάθος του και τα αποτελέσματα των πράξεών του. Και το χειρότερο, που ήταν έτοιμος να σε αφήσει. Και έρχεται η μελαγχολία, η άρνηση, η απομόνωση...για δεύτερη φορά...

Τότε βρίσκεσαι σε ένα κρίσιμο σημείο. Στο πιο κρίσιμο απ' όλα. Πρέπει απαραιτήτως και επειγόντως να πάρεις μιαν απόφαση. Ξανά. Θα μείνεις έτσι ή θα κανείς μια νέα αρχή αφήνοντάς τα όλα πίσω σου;

Και ναι...ο εαυτός σου θα σε εκπλήξει. Θα αποδεχτείς το παρελθόν, θα το αγκαλιάσεις, ίσως και από ανάγκη, ίσως γιατί βλέπεις πως είναι η μόνη λύση και τότε θα νιώσεις ελεύθερος. Πιο ελεύθερος από ποτέ. Ξαφνικά όλα γίνονται δυνατά. Θα κανείς την υπέρβαση, θα μάθεις πως έχεις τη δύναμη για κάτι ακόμη περισσότερο. Και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από τη συγχώρεση.

Μ' αυτό το τρόπο οι δρόμοι ανοίγονται και πάλι μπροστά σου, αρχίζεις και ζεις ξανά...Το χαμόγελο επιστρέφει στο πρόσωπό σου...γιατί όχι και ο έρωτας...

*Σκέψεις με αφορμή την αριστουργηματική κινηματογραφική ταινία του Krzysztof Kieślowski, Trois Couleurs: Bleu. Μια ταινία που μιλά για τα αναπάντεχα της ζωής, τις δυσάρεστες εκπλήξεις που συχνά μας επιφυλάσσει, για συναισθηματική ελευθερία, για θέληση, για αγάπη και για νέα ξεκινήματα. Και όλα αυτά μαζί με την αριστουργηματική μουσική του Zbigniew Preisner που υπογραμμίζει μοναδικά τις συναισθηματικές μεταπτώσεις της ηρωίδας και που παίζει γι' αυτό το λόγο πρωταγωνιστικό ρόλο.'' 




* ένα από τα blog που παρακολουθώ ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια, είναι το blog του φίλου Leviathan από την Καβάλα http://leviathanfromkavala.blogspot.gr/ . Ο λόγος είναι γιατί είναι αυστηρά κινηματογραφικό κι αφού το σινεμά είναι μια δεύτερή μου μνήμη, ανατρέχω συχνά εκεί για πληροφορίες. Τον ευχαριστώ διπλά για την τόση θερμή αποδοχή του αιτήματός μου να τον φιλοξενήσω αφενός και για τη φροντίδα που επέδειξε αφετέρου. Αναμένουμε τα υπόλοιπα χρώματα !   

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

τα ανήσυχα βράδια (2)

ανήσυχα γιατί έτσι καταλαβαίνεις ότι είναι και ζωντανά. σκέψεις δεύτερης εβδομάδας : μια ραδιοφωνική εκπομπή χρειάζεται σίγουρα αρκετή προετοιμασία, στην επιλογή των κομματιών , το σχολιασμό και το στήσιμο. αυτό όμως που δύσκολα πετυχαίνεις είναι το αυθόρμητο, να μιλάς και να βγάζεις τη δική σου ειλικρίνεια ή ακόμα η δική σου ειλικρίνεια να πεισμώνει μπροστά στων άλλων.στο δεύτερο ραδιοφωνικό sUrE aBoUt nOw ακούστηκαν τα παρακάτω αγαπημένα :

Yann Tiersen - Western / Hurts - Confide in me / Alexander - Bad bad love / Στάθης Δρογώσης -Δεν σε ξεχνώ / Morrissey - Interlude / Adele - Skyfall / Great Lake Swimmers - I could be Nothing / Smith & Burrows - Wonderful life /  Minor Project feat. Marietta Fafouti - Fairytale / Madredeus - O pastor / Δήμητρα Γαλάνη - Δίψα / Moby - The day / Benjamin Biolay - Tout ca tourmente / Lhasa de Sela - Rising / Francoise Hardy - Le temps de l 'amour / Matthias Harris - Somebody that i used to know / The temper trap - Sweet Disposition / Fun. ft. Janelle Monae - We are young / Marianne Faithfull & Billy Corgan - I'm on fire / Τάνια Τσανακλίδου -Πέμπτος Όροφος / Radical Face - Welcome Home, Son / James Vincent Mc Morrow - Higher Love /  First Aid kit - The Lion's Roar / Ηλίας Βαμβακούσης + Νατάσσα Μποφίλιου -Du Tonic / Florence & the Machine - Shake it out / Nick Cave - Carry me / Victor ft Stathis Drakos - Tα ήσυχα βράδια / The Irrepressibles - In this shirt / One Republic - Marching On


το επόμενο ραντεβού μας είναι ήδη πιο κοντά /Σάββατο 13/10
sUrE aBoUt NoW / CliPArTRadio.Gr / 18.00-20.00

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

μεσοτοιχίες *

''Η πόλη αυξάνεται ανεξέλεγκτα και ατελώς. 
Μια πυκνοκατοικημένη πόλη σε μια ερημωμένη χώρα.
Μια πόλη στην οποία χιλιάδες κτίρια υψώνονται στον ουρανό. 
Χωρίς κανένα κριτήριο. 
Δίπλα σε ένα ψηλό, ένα μικρό. 
Δίπλα σε ένα λογικό,ένα παράλογο. 
Δίπλα σε ένα γαλλικό,κάποιο χωρίς κανένα στυλ. 
Αυτές οι ανωμαλίες ίσως μας αντικατοπτρίζουν απόλυτα. 
Αισθητικές και ηθικές ανωμαλίες.

Αυτά τα κτίρια, που δεν ακολουθούν καμία λογική, δείχνουν κακό σχεδιασμό. 
Ακριβώς όπως οι ζωές μας: 
Δεν έχουμε ιδέα πώς θέλουμε να είναι. 
Ζούμε λες και η πόλη μας είναι μια στάση. 
Δημιουργήσαμε μια "κουλτούρα ενοίκων". 

Τα κτίρια γίνονται όλο και πιο μικρά... για να κάνουν χώρο για ακόμη μικρότερα.
Τα διαμερίσματα μετρώνται από τον αριθμό των δωματίων τους...
και κυμαίνονται από 5 δωμάτια με μπαλκόνια,
παιδότοπους, δωμάτια υπηρεσίας και αποθήκες...
μέχρι διαμερίσματα ενός δωματίου γνωστά και ως "σπιρτόκουτα".
Ακριβώς όπως σχεδόν όλα τα χειροποίητα αντικείμενα,
τα κτίρια κατασκευάζονται για να μας διαφοροποιούν.

Υπάρχει μια μπροστινή και μια πίσω πλευρά.
Ψηλά και χαμηλά διαμερίσματα.
Το υποσχόμενο φως και η θέα...
σπάνια συμπίπτουν με την πραγματικότητα.
Τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια πόλη...
που γυρίζει την πλάτη στο ποτάμι της;

Είμαι πεπεισμένος ότι οι χωρισμοί, τα διαζύγια, η ενδοοικογενειακή βία, 
η πληθώρα των καλωδιακών τηλεοπτικών σταθμών, 
η έλλειψη επικοινωνίας, η νωθρότητα, η απάθεια, η κατάθλιψη, 
η αυτοκτονία, οι νευρώσεις, οι κρίσεις πανικού, 
η παχυσαρκία, η υπερένταση,
η ανασφάλεια, η υποχονδρία, το άγχος και η καθιστική ζωή...
οφείλονται σε αρχιτέκτονες και οικοδόμους. 

Υποφέρω από όλες αυτές τις ασθένειες... 
εκτός από την αυτοκτονία. ''



* Medianeras by Gustavo Taretto , 2011

Όταν κάποιος άλλος το λέει καλύτερα από σένα, για σένα. 

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

τα ανήσυχα βράδια (1)

ανήσυχα γιατί δημιουργούν τόσο συναίσθημα μέσα μου, που είμαι παραπάνω από χαρούμενος για να διευκρινίσω. 
τα βράδια του σαββάτου -που χρόνια τώρα απέφευγα - έρχονται να γεμίσουν με χρώμα και λόγια και φίλους και ήχους. ραδιοφωνικά. διαδικτυακά. 
στο πρώτο ραδιοφωνικό sUrE aBoUt NoW ακούστηκαν -εμπλουτισμένα με καντάρια τρακ και άπειρα σαρδάμ - τα παρακάτω  (ζωή να'χουνε , βρήκαν μπόλικα το χώρο τους ): 

Yann Tiersen - Le quartier / Minor Project - In colors / Broken Bells - The high Road / Slow Club - Two Cousins / Ωροσκόπιο -Αρλέτα / Αbel Korzeniowski - Going Somewhere / Νατάσσα Μποφίλιου - Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει / The Verve - Bittersweet symphony / Barbra Streisand - Don't rain on my parade / Δημήτρης Καρράς -Έχω μια μέρα δροσερή / Mgmt - The youth / John Grant - The Marz / Charlotte Gainsbourg - Heaven can Wait / Kόρε Ύδρο -Εδώ μιλάνε για λατρεία / Regina Spector - Us / Bowerbirds - In our Talons / Imagine Dragons - It's time / Lighting Dust - Never Seen / Soap & Skin - Fall Foliage / Vassilikos - If you go Away / Sigur Ros - Hoppipolla / Ryan Gosling - You always hurt the ones you love / Hooverphonic - Mad about you / Dusty Springfield - You don't have to Say you love me / Χάρις Αλεξίου - Μια πίστα από φώσφορο / Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Σαν παιδί / 
Adriano Celentano - Non esiste l' amor / Άλκηστις Πρωτοψάλτη - Λάβα μου / Cris Garneau - Between the Bars / The divine Comedy - Our mutual Friend / Edward Sharpe & the magnetic zeros - 40 day dream / The National fanfare of Kadebostany - Walking with a ghost. 

Αποχαιρετώ με spoiler τραγούδι του επόμενου Σαββάτου 6/10 
sUrE aBoUt NoW / clipartradio.gr / 18.00 - 20.00


Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

sure about clipart

για χρόνια αρκετά κοιμόμουν με το ραδιοφωνάκι κολλημένο στ ' αυτί . μου ψιθύριζε καληνύχτα, του χαμήλωνα την ένταση και νόμιζα ότι όλο το βράδυ συνωμοτούσε να με κρατά ζωντανό με τα παραμύθια του. είχα ανάγκη από μικρός το παραμύθι και μου το παρείχε. με μελωδίες σαν κουβέρτα ζεστές και με λόγια σαν ξόρκια που σκοτώνουν τους δράκους και τα λάθη μου. 
έκλεινα ραντεβού με τις συχνότητες και ήμουν αυτός που στηνόταν περιμένοντας. γιατί ήθελα βήμα προς βήμα τη συνάντηση να δω.
όταν μεγάλωσα, το ραδιόφωνο παρέμεινε μικρό, να χωράει σε κάθε τσέπη, να γίνεται mp3 ,να γίνεται player, να γίνεται σαΐτα κι εγώ να το χρειάζομαι. ήταν πάντα αυτή η αίσθηση ότι υπάρχει για μένα μόνο, για να μου μιλά στ' αυτί και μόνο εγώ να καταλαβαίνω τα μηνύματα, τον κώδικα , τα ραδιοκύματα. δεν μου πέρασε ποτέ απ'το μυαλό να γίνω κι εγώ ραδιοκύμα. 
όσες φωνές έβγαιναν από το ραδιοφωνάκι ήταν λες και υπήρχαν μόνο μέσα του, δυσκολευόμουν να πιστέψω πως είχαν σάρκα και οστά, πρόσωπο να κοιτάξεις. κι όταν λίγες εβδομάδες πριν ένας φίλος με παρότρυνε να γίνω κι εγώ μια φωνή του ραδιοφώνου , αδυνατούσα να πιστέψω πώς θα αφήσω πίσω μου σάρκα και οστά και θα χωρέσω στο κουτί. θα ' μαι για κάποιον ραντεβού ; θα'μαι η καληνύχτα , το παραμύθι , η σαΐτα και η τσέπη για τη σιγουριά του; δεν έχω απάντηση, έχω τρακ σαν πρωτάκι. γιατί μια φορά πρωτάκι, πάντα πρωτάκι. και με τρακ και με χαμόγελο.
για όσο υπάρχει σιγουριά. μέσα μου. γύρω μου. έστω και προσωρινή. 
ούτως ή άλλως η προσωρινή σιγουριά με οδήγησε στη γέννηση του blog και η ίδια με οδηγεί στο αδερφάκι του, το διαδικτυακό ραδιοφωνικό sure about now. σ' ένα σταθμό που μοιράζεται τη δική του σιγουριά και ουρανό . στη δική μου την περίπτωση , πιο πάνω κι από τα κατορθωτά, μ'αρέσει που ο ουρανός μου συγκεντρώνει όλα μου τα ακατόρθωτα.
σας περιμένω, το μοιράζομαι , το ανυπομονώ , από το σάββατο 29/9 και για κάθε επόμενο.


Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

ο Σωσίας

'' Μ'αυτές τις αποδείξεις σου θα πρέπει να το δω
Ότι Σωσίας είσαι εσύ το δέχομαι, ας λυπάμαι.
Αλλά αν Σωσίας είσαι εσύ, εγώ ποιος θέλεις να' μαι ; 
Γιατί επιτέλους, κάτι πρέπει να'μαι κι εγώ.''
(Αμφιτρύωνας, Μολιέρος, μτφ. Χ. Προκοπάκη)


Δεν ξέρω τι γεννάει τις παύσεις των ανθρώπων, τον χρόνο και τις αποστάσεις που παίρνουν από τα πράγματα, που δεν τους δίνονται, τα κλέβουν από μόνοι τους κι αλλού πέφτουν με τα μούτρα.
Οι δικές μου αποστάσεις συνήθως γίνονται χωρίς να τις καταλάβω. Χωρίς να ξέρω τι μου φταίει, γιατί πάντα κάτι μου φταίει. Αλλά μου κρύβεται.
Στην πόλη η ζωή έχει μάθει να κρύβεται. Είναι το αίνιγμα και η υπεκφυγή της που βιώνουμε κι εσύ κι εγώ. Αυτά που λέμε κι όσα πιο πολλά αποκρύπτουμε, αυτά που αρνούμαστε να παραδεχτούμε κι αυτά που δε μας παραδέχονται τα ίδια. Ποιος λέει μπράβο και να το εννοεί, ποιος λέει ευχαριστώ, ποιος τη συγγνώμη ή το αγαπώ; Το μούδιασμα που κουβαλάμε, είναι αυτό που βλέπουν σε μας κι εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα.  
Οι άνθρωποι διαλέγουν πεζοδρόμια αντικρινά για το περπάτημά τους, να μην ακουμπήσουν , ούτε ξυστά, ούτε κατά τύχη. Το κεφάλι ποτέ να μην ορθώνεται, μη και τυχόν συναντήσουν γνωστό στους δρόμους και με όρεξη για κουβέντα και πώς να του πεις και πώς να τον αποφύγεις, αφού κι αυτός γυρεύει κάπου να κλαφτεί, όχι ν'ακούσει. Όλοι μιλούν, όλοι γκρινιάζουν, κανείς δεν ακούει. Το βλέμμα σκυφτό κι εκείνο, σφαλισμένο, ίσα που βλέπει το τετραγωνάκι που είναι το επόμενο στη σειρά να πατήσεις και τη στροφή του δρόμου ή το φανάρι. Μακάρι το φανάρι για τους πεζούς να είναι πράσινο, ποιος στέκεται τώρα μαζί με ένα σωρό αγνώστους σ' ένα κόκκινο φανάρι. Ένα μάτσο μοναξιές αυτή η πόλη.
Όταν βρέχει μόνο η πόλη παύει να είναι μοναχική. Είναι ελπιδοφόρα. Πάντα η βροχή φέρνει μιαν ελπίδα, στο κομμάτι μέσα του εαυτού μας που δε μελαγχολεί μόνο και με την υποψία της. Μιαν ελπίδα κάποια βρωμιά να φύγει. Μα η δική μας η βρωμιά δεν ξεπλένεται, ας της το πούμε της βροχής να μην παιδεύεται. Είναι από κείνους τους δύσκολους λεκέδες που ποτίζουν το ρούχο, τόσο που να σε κάνουν να σταματήσεις να το φοράς. Αλλά δεν το πετάς, το κρύβεις μήπως και ...
Όταν βρέχει , τα πεζοδρόμια ανοίγουν στα δύο για να περάσουν οι αμαρτίες μας τον ποταμό αλώβητες.Και κολυμπούν όσο κρατά η βροχή κι εσύ τις βλέπεις και λες ''να, τώρα, κοίτα πώς θα βουλιάξουν'', αλλά αυτές με το σωσίβιο στη μέση αγρό ηγόρασαν. Μισοτιμής.
Κάποτε, γυρίζουν μουσκεμένες οι μοναξιές στο σπίτι τους και παραδίδονται στον ύπνο, φορώντας τα καλά τους ρούχα, νομίζοντας ότι εκεί κρυμμένη είναι η ζωή τους η αληθινή, ότι αυτή που ζουν είναι το όνειρο, το άσχημο, αυτό που κάποτε ξυπνάς,με νεύρα που δεν έχεις λέξεις να περιγράψεις και πρόσωπα να ξεσπάσεις . Γιατί ποιος είναι αυτός που θα αντέξει το θάνατο τόσων πολλών ονείρων, μέρα με τη μέρα, μέσα στα φτηνά, μετρήσιμα εικοσιτετράωρα. Ας τα κοιμίσει τουλάχιστον τα όνειρα τώρα που ακόμα αναπνέουν. Χωρίς επαλήθευση. ''Το βασικό που πρέπει να επαληθεύσουμε είναι άλλο. Αν ένας είναι αυτός που ονειρεύεται ή δύο που ο ένας ονειρεύεται τον άλλον ''*
Ίσως δε μάθω τόσο εύκολα αν είμαι ο Σωσίας μου. Αν Ζω το ονειρό μου ή Ονειρεύομαι τη ζωή μου.Μπορεί να μην είναι δική μου αρμοδιότητα να ξέρω.Να κρατώ μονάχα κι εγώ τις αποστάσεις μου, όποτε κι όταν μπορώ, μέχρι να μπει η άγραφη κασέτα στο μηχάνημα.




*Jorge Luis Borges